«Και συ τι δουλειά κάνεις, ρε Γκρούεζα;»... «Μα εγώ είμαι του κόμματος, κύριε υπουργέ»!

Με το μοντέλο που θέλει το κάθε παράσιτο του κομματικού σωλήνα, τον κάθε ασπάλακα της συνομοταξίας «τα δικά μας παιδιά» να βολεύεται σα βδέλλα πάνω στο σώμα της κοινωνίας, τι γίνεται;

Ο διάλογος έχει διαχρονική αξία:
Μαυρογιαλούρος: Δεν μου λες ρε Γκρούεζα, για να έχουμε καλό ρώτημα, εσύ τι δουλειά κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
Γκρούεζας: Ε, μα δεν σας είπα κύριε υπουργέ; Είμαι του κόμματος. Από τόσο δα μικράκι στο κόμμα. Αγωνίζομαι για το κόμμα. Ιδρώνω για το κόμμα.