ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ!

Από τη Νόρα Ράλλη
Με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (Prix Europeen de Litterature) θα τιμηθεί αύριο Σάββατο, 13 Μαρτίου, η ποιήτρια και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (είναι η τρίτη γυναίκα που εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών μετά τη Γαλάτεια Σαράντη και την Αγγελική Λαϊου), Κική Δημουλά για το σύνολο του ποιητικού και του πεζού έργου της. Σύμφωνα με την εφημ. Το Βήμα, η απονομή του βραβείου θα πραγματοποιηθεί στο Στρασβούργο, σε ειδική εκδήλωση, στο πλαίσιο της πέμπτης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Λογοτεχνίας και αποτελεί κορυφαίο γεγονός στον χώρο των Ευρωπαϊκών Γραμμάτων. Από το Στρασβούργο, με αγάπη: «Το βραβείο αφορά το σύνολο του έργου Ευρωπαίου/ας συγγραφέως διεθνούς επιπέδου, και σκοπό έχει να προωθήσει την καλύτερη γνώση των λαών της Ευρώπης μέσα από τις μεγάλες μορφές της λογοτεχνίας της. Η επιτροπή διακρίνει στο έργο σας μία από τις μεγάλες φωνές που εκπροσωπούν τη σύγχρονη δημιουργία και θέλει να υπογραμμίσει επίσημα τη σημασία του έργου σας στο αύριο της ευρωπαϊκής κουλτούρας. Μαζί σας βραβεύεται ο μεταφραστής Μισέλ Βόλκοβιτς, για το σύνολο των μεταφράσεών του και για τις μεταφράσεις του δικού σας έργου». Και η επιστολή τελειώνει με τη φράση: «Θερμά συγχαρητήρια εκ μέρους όλων των μελών της επιτροπής και εκφράζουμε τη χαρά μας να σας υποδεχτούμε τον Μάρτιο του 2010 στις όχθες του Ρήνου».Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας στηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας και το πανεπιστήμιο Marc-Bloch. Tην κριτική του επιτροπή αποτελούν συγγραφείς, μεταφραστές, ακαδημαϊκοί και θεσμικοί παράγοντες από το χώρο του πολιτισμού.

Και επειδή, ως είθισται, αυτό που ξέρουν οι "ξένοι" συνήθως αγνοούν οι Έλληνες (συνήθως...), να πούμε πως η Κική Δημουλά γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα, όπου και ζεί μέχρι σήμερα. Παντρεύτηκε τον μαθηματικό και εξαίρετο ποιητή Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά και ο οποίος της ώθησε προς την ποίηση. Το 2002 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (μία εκ των τριών γυναικών που έχουν γίνει δεκτές!). Θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματά της είναι η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος. Χαρακτηριστικά της ποίησής της είναι η προσωποποίηση αφηρημένων εννοιών, η ασυνήθιστη χρήση κοινών λέξεων και η πικρή φιλοπαίγμων διάθεση. Το 1972 τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή "Το λίγο του κόσμου", το 1989 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή "Χαίρε ποτέ" και το 1995 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή "Η εφηβεία της λήθης".

Καθώς, όμως, για τους ανθρώπους που έχουν πραγματικά αξία αδιαμφισβήτητη - ακόμα και προς όσους δεν είναι υποστηρικτές των έργων τους - το καλύτερο είναι να μιλούν οι ίδιοι, παραθέτουμε το κάτωθι βιογραφικό σημείωμα, γραμμένο από την ίδια την ποιήτρια Κική Δημουλά:

«Ένα βιογραφικό σημείωμα πρέπει, αφού γραφτεί, να μείνει επ’ αρκετόν καιρό κρεμασμένο στον αέρα από ένα τσιγκέλι αυστηρότητας, ώστε να στραγγίξουν καλά τα στερεότυπα, οι ωραιοποιήσεις, η ρόδινη παραγωγικότης και ο πρόσθετος ναρκισσισμός, πέραν εκείνου που ενυπάρχει στη φύση μιας αυτοπαρουσίασης. Μόνον έτσι βγαίνει το καθαρό βάρος: το ήθος που επέβαλες να τηρεί η προσπάθειά σου. Τα πόσα βιβλία έγραψε κανείς, πότε τα εξέδωσε, ποιες μεταφράσεις τα μεταναστεύουν σε μακρινές ξένες γλώσσες και ποιες διακρίσεις τα χειροκροτούν είναι τόσο τρέχοντα, όσο το να πεις ότι μέσα σ’ έναν βαρύτατο χειμώνα υπήρξαν και κάποιες μέρες με λαμπρή λιακάδα. Ωστόσο, επειδή αυτό είναι το υλικό της πεπατημένης, που δεν μπορεί να συνεχίσει τη χάραξή της με συνεσταλμένες καινοτόμες επιφυλάξεις, γεννήθηκα στην Αθήνα το 1931. Η παιδική ηλικία πέρασε χωρίς να αναδείξει το «παιδί θαύμα». Το 1949, τελειώνοντας το Γυμνάσιο, υπέκυψα εύκολα στο «πρέπει να εργαστείς», και εργάστηκα στην Τράπεζα της Ελλάδος είκοσι πέντε χρόνια. Ανώτερες σπουδές: η μακρά ζωή μου κοντά στον ποιητή Άθω Δημουλά. Χωρίς εκείνον, είμαι σίγουρη ότι θα είχα αρκεστεί σε μια ρεμβαστική, αμαθή τεμπελιά, προς την οποίαν, ίσως και σοφά, ακόμα ρέπω. Του οφείλω το λίγο έστω που της ξέφυγα, την ατελή έστω μύησή μου στο τι είναι απλώς φωνήεν στην ποίηση και τι είναι σύμφωνον με την ποίηση, του οφείλω ακόμα την πικρότατη δυνατότητα να μπορώ σήμερα, δημόσια, να τον μνημονεύω εις επήκοον της πολυπληθούς λήθης.[...] Δεν νιώθω δημιουργός. Πιστεύω ότι είμαι ένας έμπιστος στενογράφος μια πολύ βιαστικής πάντα ανησυχίας, που κατά καιρούς με καλεί και μου υπαγορεύει κρυμμένη στο ημίφως ενός παραληρήματος, ψιθυριστά, ασύντακτα και συγκεκομμένα, τις ακολασίες της με έναν άγνωστο τρόπο ζωής. [...] Φύσει ολιγογράφος, εξέδωσα οκτώ ποιητικές συλλογές μέσα σε σαράντα πέντε χρόνια. Η σημασία τους είναι ακόμα συμβατική. Είναι γραμμένη στη λίστα αναμονής των μεγάλων επερχόμενων κυμάτων του μετα-κριτή χρόνου».
Πηγή: http://fimotro.blogspot.com

Ζολώτα ακόλουθοι

Ο Ξενοφών Ζολώτας ως πρέσβης της της ελληνικής γλώσσας εκφώνησε ενώπιον του ΔΝΤ ένα λόγο στα ελληνικά χρησιμοποιώντας την αγγλική, προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση.  Ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας, από τον απροσδόκητο λόγο του στις 26 Σεπτεμβρίου 1957, ενώπιον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε μία από τις πιο ουσιαστικές του ενέργειες για την προβολή της ελληνικής γλώσσας. Ο εκλιπών, μίλησε ελληνικά και τον κατάλαβαν όλοι γιατί χρησιμοποίησε ατόφια την αγγλική γλώσσα! Επακολούθησε ανυπόκριτος ενθουσιασμός και χειροκροτήματα από όρθιους τους συνέδρους. Την επομένη είχαν πρωτοσέλιδο το λόγο του οι "New York Times" και η "Washington Post", περνώντας σε όλο τον κόσμο το μήνυμα, ότι η ελληνική γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. 

"Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic arid generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia".
Το 1998 ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής Γιάννης Καλαράς έκανε κάτι αντίστοιχο, θέλοντας να δείξει τη σπουδαιότητα και την καθοριστική επίδραση της ελληνικής γλώσσας στο δυτικό πολιτισμό.

"Economic systems basically symbolize the philosophy and the ideology of their party. In a democratic political system, ideology and dialogue characterize the basic methodology and strategy of the politicians. However, systems like monarchy tyrany, or oligarchy, are stigmatized with megaeconomic and social problems. When monarchs or tyrants were dethroned, they nostalgically agonized how to bring anarchy, so that they may be enthroned again. Their chronic egomania and megalomania, their apathy for philanthropy and their aenigmatic, problematic and pathetic logic, periodically stigmatized the political arena. Tyrants symbolize anarchy, phobia, panic, chronic epidemy and paralysis of the socioeconomic system.

The agora was the physical location where politicians, philosophers and scholars would analyze the problems generated by monarchy, tyranny and periodically aristocracy.

The basic methodology was dialogue, rhetoric or poetry. The dialogue was characterized by synthesis analysis, and synopsis, a systematic phenomenon in every epistimologist’s phraseology.

The rhetoric was pragmatic, yet charesmatic, characterized by harmony, magnetic fantasy and practical talent. Historians and chronographers have systematically shown that charesmatic politicians electrified the odium or the agora with their rhetoric, in which they used cosmetic epithets, eclectic idioms, metaphors, paradigms and paradoxical phraseological idiosyncrasies.

Classical poets, satyrs, scholars and philosophers emphatically critisized the anemic tyrants for their catastrophic and scandaleous egomania. Paradoxically, inspite their idiosyncracies, some tyrants, like Periandros the Corinthian, were charesmatic, philanthropic and sympathetic

to the economic problems and social climate. Some of them, who strategized their economics ethically and logically, created economic euphoria, which allowed architects to build odiums and theaters to practice music and drama, gymnasiums and stadiums to organize athletisism. Most of them, however, had the syndrome of apathy, autocracy, autarchy, empathy, were myopic and spasmodic egomaniacs, who antagonized everything that demonstrated an antithesis.

However, the climax of ideology, dialogue, epistimology, philosophy, logic and harmony, are practiced in a democratic system. Here you have the forum at the agora, where politics and socioeconomics are analyzed by politicians, academicians and scholars. Politicians antagonized the philosophers and scholars on ideology and practicality of economic systems and ideas. They both, however, emphasized ethicacy, ideology, logic and harmonious political atmosphere.

History has no parallel paradigm of a politician with character and charisma, like Pericles the Athenian, whose scholastic and stochastic dynamism, rhetoric, fantasy, energy and ideology characterized him as the ARCHITECT OF THE ATHENIAN DEMOCRACY.

Νομίζω ότι είναι ελληνικά και μόνο ελληνικά. Εσείς τι λέτε;

Ζολώτα ακόλουθοι

Ο Ξενοφών Ζολώτας ως πρέσβης της της ελληνικής γλώσσας εκφώνησε ενώπιον  του ΔΝΤ ένα λόγο στα ελληνικά χρησιμοποιώντας την αγγλική, προκαλώντας  παγκόσμια αίσθηση.  Ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας,   από τον απροσδόκητο λόγο του στις 26 Σεπτεμβρίου 1957, ενώπιον   του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε μία από τις πιο ουσιαστικές   του ενέργειες για την προβολή της ελληνικής γλώσσας. Ο εκλιπών,   μίλησε ελληνικά και τον κατάλαβαν όλοι γιατί χρησιμοποίησε ατόφια   την αγγλική γλώσσα! Επακολούθησε ανυπόκριτος ενθουσιασμός και   χειροκροτήματα από όρθιους τους συνέδρους. Την επομένη είχαν   πρωτοσέλιδο το λόγο του οι "New York Times" και η "Washington   Post", περνώντας σε όλο τον κόσμο το μήνυμα, ότι η ελληνική   γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις   ευρωπαϊκές γλώσσες. 

"Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic arid generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia". 

Το 1998 ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής Γιάννης Καλαράς έκανε κάτι αντίστοιχο, θέλοντας να δείξει τη σπουδαιότητα και την καθοριστική επίδραση της ελληνικής γλώσσας στο δυτικό πολιτισμό.

"Economic systems basically  symbolize the philosophy and the ideology of their party. In a democratic political system, ideology and dialogue  characterize the basic methodology and strategy of the politicians. However, systems like monarchy tyrany, or oligarchy, are stigmatized with megaeconomic and  social problems. When monarchs or tyrants were dethroned, they nostalgically  agonized how to bring anarchy, so that they may be enthroned again. Their chronic egomania and megalomania, their apathy for philanthropy and their  aenigmatic, problematic and pathetic logic, periodically stigmatized the political  arena. Tyrants symbolize anarchy, phobia, panic, chronic epidemy and paralysis  of the socioeconomic system.

The agora was the physical location  where politicians, philosophers and scholars would analyze the problems generated by monarchy, tyranny and periodically aristocracy.

The basic methodology was dialogue,  rhetoric or poetry. The dialogue was characterized by synthesis analysis, and synopsis, a systematic  phenomenon in every epistimologist’s phraseology.

The rhetoric was pragmatic, yet  charesmatic, characterized by harmony, magnetic fantasy and practical talent. Historians and chronographers  have systematically shown that charesmatic politicians electrified the odium  or the agora with their rhetoric, in which they used cosmetic epithets,  eclectic idioms, metaphors, paradigms and paradoxical phraseological  idiosyncrasies.

Classical poets, satyrs, scholars  and philosophers emphatically critisized the anemic tyrants for their catastrophic and scandaleous egomania. Paradoxically, inspite their idiosyncracies, some tyrants, like  Periandros the Corinthian, were charesmatic, philanthropic and sympathetic

to the economic problems and social  climate. Some of them, who strategized their economics ethically and logically, created economic euphoria,  which allowed architects to build odiums and theaters to practice music and  drama, gymnasiums and stadiums to organize athletisism. Most of them, however,  had the syndrome of apathy, autocracy, autarchy, empathy, were myopic and  spasmodic egomaniacs, who antagonized everything that demonstrated an antithesis.

However, the climax of ideology,  dialogue, epistimology, philosophy, logic and harmony, are practiced in a democratic system. Here you have the  forum at the agora, where politics and socioeconomics are analyzed by  politicians, academicians and scholars. Politicians antagonized the philosophers and  scholars on ideology and practicality of economic systems and ideas. They both,  however, emphasized ethicacy, ideology, logic and harmonious political  atmosphere.

History has no parallel paradigm of  a politician with character and charisma, like Pericles the Athenian, whose scholastic and stochastic dynamism,  rhetoric, fantasy, energy and ideology characterized him as the ARCHITECT OF THE  ATHENIAN DEMOCRACY.

Νομίζω ότι είναι ελληνικά και μόνο ελληνικά. Εσείς τι λέτε;

Κώστας Καβάφης Ιθάκη

Επειδή στο youtube κυκλοφορούν και διαμάντια δείτε και αυτά για τον Καβάφη.

Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει Καβάφη.
Ο Sir Sean Connery διαβάζει Καβάφη σε μουσική Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Η Ιθάκη από την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή σε μουσική Βαγγέλη Πααπθανασίου

Μελοποιημένη Ιθάκη από τον καταπληκτικό αντιστασιακό Καταλανό Lluís Llach (συναυλία)


Προσέξτε τις αντιδράσεις του κοινού.