Εκπαιδευτική (τεχνολογική) μεταρρύθμιση
Μαθητικός ηλεκτρονικός υπολογιστής
Ανακοινώθηκε κι επίσημα σήμερα απ τον υπ. Παιδείας Αρη Σπηλιωτόπουλο, η επιδότηση όλων των μαθητών της Α Γυμνασίου για να αγοράσουν μαθητικό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Οι μαθητές με ένα κουπόνι (450 ευρώ), το οποίο θα τους χορηγεί το σχολείο θα προμηθεύονται τον υπολογιστή, ο οποίος θα είναι συγκεκριμένου τύπου .
Έτσι, μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας στις 31 Οκτωβρίου, 126.000 μαθητές της Α’ Γυμνασίου θα διαθέτουν τον δικό τους προσωπικό μαθητικό ηλεκτρονικό υπολογιστή για χρήση και στο σχολείο και στο σπίτι. Ο υπολογιστής αυτός είναι κατάλληλος για μαθητές και θα περιλαμβάνει προεγκατεστημένα μαθήματα και βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή, ενώ προβλέπει ελεγχόμενη πλοήγηση στο διαδίκτυο. Επιπλέον θα διανεμηθούν 5.000 διαδραστικοί πίνακες, οι οποίοι θα προσφέρουν απεριόριστες εκπαιδευτικές δυνατότητες στους μαθητές. Διδασκαλία
Τον υπολογιστή θα φέρουν μαζί τους στο σχολείο οι μαθητές για τη διδασκαλία δύο μαθημάτων τα οποία θα διδάσκονται και με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή .
Οι μαθητές θα διδάσκονται και με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή δύο από τα παρακάτω τέσσερα (4) που ορίστηκαν, με βάση τα δεδομένα που προέκυψαν από πρόσφατη έρευνα του ΥΠ.Ε.Π.Θ. στην εκπαιδευτική κοινότητα, και τα οποία θεωρούνται ως εκπαιδευτικά προσφορότερα:
i. Γεωγραφία
ii. Ιστορία
iii. Βιολογία / Φυσικές Επιστήμες
iv. Μαθηματικά
2. Τα τμήματα της διδακτέας ύλης, η διδασκαλία των οποίων θα γίνεται με τη χρήση του ηλεκτρονικού
υπολογιστή, θα επιλέγονται από τους διδάσκοντες με κριτήριο την καταλληλότητα του συγκεκριμένου διδακτικού μέσου για την επίτευξη καλύτερου εκπαιδευτικού αποτελέσματος και σε ποσοστό μέχρι 30% του συνόλου της διδακτέας ύλης. Στα επόμενα σχολικά έτη ο αριθμός των μαθημάτων και του ποσοστού της διδακτέας ύλης είναι δυνατόν να αυξηθεί, εφόσον κριθεί σκόπιμο, μετά την αξιολόγηση του πρώτου έτους εφαρμογής της εν λόγω δράσης.
3. Το ΥΠ.Ε.Π.Θ. θα χορηγεί, κάθε χρόνο, αρχής γενομένης από το σχολικό έτος 2009−2010, ικανό αριθμό φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών στα Γυμνάσια όλης της χώρας πριν από την έναρξη του διδακτικού έτους, έτσι ώστε κάθε μαθητής της Α΄ τάξης του Δημόσιου Γυμνασίου να εξοπλίζεται με ένα φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον οποίο θα χρησιμοποιεί και τα επόμενα δυο χρόνια στη σχολική αίθουσα και του οποίου την κατοχή θα διατηρεί και μετά την αποφοίτησή του.
Παράλληλα, θα διατίθεται και αριθμός φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών, που θα χρησιμοποιούνται από τους εκπαιδευτικούς που θα διδάσκουν στην Α΄ Γυμνασίου.
4. Το διδακτικό υλικό που θα χρησιμοποιείται, θα είναι το ψηφιακό υλικό που έχει στη διάθεσή του το ΥΠ.Ε.Π.Θ. (εκπαιδευτικό λογισμικό, εφαρμογές λογισμικού, σενάρια, κ.λπ.) και το οποίο θα αναπροσαρμόζεται και θα εμπλουτίζεται όπου χρειάζεται.
5.. Οι εκπαιδευτικοί που θα διδάσκουν τα μαθήματα με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή θα είναι εκπαιδευτικοί της αντίστοιχης προς τα ανωτέρω μαθήματα ειδικότητας, που κατέχουν επιπλέον την πιστοποίηση του προγράμματος επιμόρφωσης Β΄ Επιπέδου εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) στην Εκπαίδευση.
Ελλείψει των ανωτέρω εκπαιδευτικών, μπορούν να διδάσκουν τα μαθήματα και εκπαιδευτικοί που κατέχουν γνώση πληροφορικής και χειρισμού Η/Υ, όπως αυτή ορίζεται στις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 26 του π.δ. 50/2001 (ΦΕΚ 39 Α΄), όπως αυτή τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με την παρ. 16 του άρθρου μόνο του π.δ. 347/2003 (ΦΕΚ 315 Α΄) και την παρ. 4 του άρθρου μόνο του π.δ. 44/2005 (ΦΕΚ 63 Α΄). Το εκπαιδευτικό προσωπικό που θα συμμετάσχει στη δράση θα προτείνεται, κατόπιν
εκδήλωσης ενδιαφέροντος των εκπαιδευτικών, από το Διευθυντή της Σχολικής Μονάδας και θα εγκρίνεται από το Σύλλογο διδασκόντων και την οικεία Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
6.. Η χρηματοδότηση υλοποίησης του έργου θα ενταχθεί στο Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, [«Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς» (Ε.Σ.Π.Α.)], στο πλαίσιο σχεδιασμού του αναπτυξιακού προγράμματος περιόδου 2007−2013 για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων και δομών εκπαίδευσης.
7.. Τα όργανα και οι διαδικασίες συντονισμού και υλοποίησης του ως άνω προγράμματος και κάθε άλλη λεπτομέρεια, θα οριστούν με νεότερες αποφάσεις του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Another Brick in the Wall
Pink Floyd - Another Brick in the Wall
Ένα υπέροχο αγαπημένο τραγούδι της εποχής μου....Επίκαιρο όπως πάντα. Κλασικό κομμάτι που συμπληρώνει φέτος 30 χρόνια...
We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.
We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.
"Wrong, Do it again!"
"If you don't eat yer meat, you can't have any pudding. How can you
have any pudding if you don't eat yer meat?"
"You! Yes, you behind the bikesheds, stand still laddy!"
Ελληνωνύμων ενεργός αφελληνισμός
Ένα εκπληκτικής σύλληψης άρθρο του φίλου Χρήστου Γιανναρά για την αλήθεια, τη χρησιμοθηρία, τους πολίτες, τη δημοκρατία, το νέο;; μουσείο της Ακρόπολης...
Συμφωνώ και επαυξάνω. Διαβάστε το.
"Το ζητείν απανταχού το χρήσιμον ήκιστα αρμόζει τοις μεγαλοψύχοις και ελευθερίοις", λέει ο Αριστοτέλης. Δεν ταιριάζει σε ελεύθερους και μεγαλόψυχους ανθρώπους να ζητάνε παντού τη χρησιμότητα, να αξιολογούν το κάθε τι κρίνοντας πρωταρχικά πόσο χρήσιμο είναι. Το πρωτείο της χρησιμότητας δηλώνει υποταγή στις ενστικτώδεις ορμές εγωτικής αυτοσυντήρησης, μικρόψυχη έγνοια ατομικής εξασφάλισης. Οχι ελευθερία από την αναγκαιότητα, όχι μεγαλοψυχία.
Στον γεωγραφικό χώρο που ορίζουν η ευρωπαϊκή και η ασιατική ακτή του Αιγαίου και το μεταξύ αρχιπέλαγος γεννήθηκε, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία, το αίτημα να έχει προτεραιότητα η αλήθεια και όχι η χρησιμότητα. Γεννήθηκε η κριτική σκέψη: Η ανάγκη των Ελλήνων να διακρίνουν το πραγματικό από την ψευδαίσθηση, την αλήθεια από το ψέμα, την έγκυρη γνώση από την υποκειμενική εντύπωση. Να ξεχωρίσουν τον αξιόπιστο («πιστόν») από τον αναξιόπιστο («άπιστον») λόγο. Γεννήθηκε η φιλοσοφία, η επιστήμη.
Να γίνει ξεκάθαρο: Η προτεραιότητα της αλήθειας και όχι της χρησιμότητας δεν ήταν για τους Ελληνες ηθική επιταγή, ιδεαλιστικό αιτούμενο. Ηταν ανάγκη, ανάγκη κοινή, δηλαδή εμπειρικά κοινωνούμενη. Μια ανθρώπινη συλλογικότητα σημαδεύει την Ιστορία όχι με ηθικοπλαστικές «αξίες» και ιδεαλιστικές στοχεύσεις, αλλά με την ιεράρχηση των αναγκών της – ποια ανάγκη έρχεται πρώτη και ποια δεύτερη. Πρώτη ανάγκη για τους Ελληνες, μέσα από διεργασίες αιώνων, αναδύθηκε το αίτημα της αλήθειας. Στη μεσαιωνική και νεώτερη Ευρώπη (ώς σήμερα) το αίτημα των Ελλήνων υιοθετήθηκε με ενθουσιασμό, αλλά παραλλαγμένο σε ανάγκη για αποτελεσματικότητα, που είναι η αναιδέστερη μορφή χρησιμοθηρίας. Γι’ αυτό και η «επιστήμη» της Δύσης οδηγεί οπωσδήποτε στη χρησιμότητα, ακόμα και του Αουσβιτς ή της Χιροσίμα.
Η αλήθεια, όσο υπήρχε Ελληνισμός, ήταν από μόνη της το μέγιστο αγαθό και η κριτική αναζήτηση του αληθούς υπηρετούσε την κοινή ανάγκη να προσδιοριστεί τελικά η αλήθεια όχι ως γνώση μόνο, αλλά και ως ύπαρξη. Να προσδιοριστεί το αληθινά υπαρκτό (το «όντως ον»): αυτό που υπάρχει χωρίς περιορισμούς, μεταβολές, φθορά – αυτό που δεν πεθαίνει. Να προσδιοριστεί το πραγματικά υπαρκτό, γιατί ανάγκη του Ελληνα ήταν να μιμηθεί τον «τρόπο» ύπαρξης του όντως υπαρκτού: ανάγκη να «αθανατίζει» ο άνθρωπος, όπως είπε ο Πλάτων.
Αυτή η δεύτερη κοινή (εμπειρικά κοινωνούμενη) ανάγκη γέννησε το δεύτερο άλμα των Ελλήνων στην πανανθρώπινη Ιστορία: Αλμα μετάβασης από την «κοινωνίαν της χρείας» στην «κοινωνίαν του αληθούς» ή (με άλλη διατύπωση) από τη «φυσική κοινωνία» στην «πολιτική κοινωνία». Η «χρεία», η προτεραιότητα της χρησιμότητας, συγκροτεί κατά φυσική αναγκαιότητα (όχι κατ’ ελευθερίαν) τη συλλογική συμβίωση των ανθρώπων – με τον καταμερισμό της εργασίας και τις ανταλλακτικές σχέσεις κοινωνούνται οι βιοποριστικές ανάγκες, δημιουργείται η «φυσική κοινωνία». Με στόχο την κοινή πραγμάτευση του αληθούς, τη μίμηση του «τρόπου» της αθανασίας, γεννιέται η «πόλις», η «πολιτική κοινωνία»: μεταβάλλεται η αναγκαιότητα της συνύπαρξης σε ελεύθερο κοινό άθλημα να «αληθεύει» ο βίος, να είναι «κατ’ αλήθειαν» οι σχέσεις κοινωνίας.
Οι Ελληνες ονόμασαν «πόλιν» όχι τον αριθμητικά (ποσοτικά) διευρυμένο οικισμό, αλλά έναν άλλο «τρόπο» συλλογικότητας, θεσμικά και λειτουργικά ομόλογο του «αληθούς». Πιστοποιούσε η ελληνική εμπειρία ότι το αληθινά υπαρκτό στοιχείο της αισθητής πραγματικότητας (το άφθορο, αναλλοίωτο, αθάνατο) είναι ο δεδομένος και ανερμήνευτος «ξυνός» (κοινός) λόγος, η λογικότητα που προκαθορίζει το είδος και τις σχέσεις των υπαρκτών. Τα επιμέρους (ατομικά) υπαρκτά είναι φθαρτά, εφήμερα. Ομως, ο λόγος της μορφής και της δια-μόρφωσης των υπαρκτών είναι αιώνιος και αθάνατος, αυτός μεταβάλλει το σύμπαν σε «κόσμον» (κόσμημα) αρμονίας, ευταξίας, κάλλους.
Αυτή την κοσμιότητα των «κατά λόγον» και «ανά τον λόγον» σχέσεων, τον λόγο-τρόπο της αλήθειας και αθανασίας, θέλει να πραγματώσει η πολιτική κοινωνία, «ο μικρός της πόλεως κόσμος». Και η πραγμάτωση δεν είναι θέμα κοινής συμφωνίας («κοινωνικού συμβολαίου»), αλλά κοινού συνεχούς αθλήματος. «Πολίτης» είναι όποιος ελεύθερα δέχεται την τιμή να μετέχει στο άθλημα αληθείας που είναι η πολιτική. Την ευθύνη να τηρούνται οι όροι του αθλήματος την έχουν όλοι οι πολίτες, το «κράτος» (εξουσία - ευθύνη) το επιφορτίζεται όλος ο «δήμος» – το «πολίτευμα» (τρόπος λειτουργίας της «πόλεως») είναι «δημοκρατία».
Δυο ενδεικτικές συνέπειες έχει η τιμή να είσαι «πολίτης», μέτοχος του αθλήματος να αληθεύει ο βίος, του πολιτικού αθλήματος: Είναι αδιανόητο να θιγεί ή να κακωθεί το σώμα του πολίτη, αδιανόητη η σωματική βάσανος. Μαστιγώσεις, φραγγελώσεις, ακρωτηριασμοί, αυτονόητες σε εκείνους τους αιώνες ποινές, αποκλείονται στην ελληνική «πόλιν». Ο Σωκράτης καταδικάζεται από την Εκκλησία του Δήμου σε θάνατο (διότι και η δημοκρατία κάνει λάθη), αλλά δεν υπάρχει δήμιος να εφαρμόσει την ποινή: Θα πάρει μόνος του, ελεύθερα, να πιει το κώνιον ή θα φύγει από την πόλη.
Δεύτερη ενδεικτική συνέπεια: Οι πολίτες στη δημοκρατία δεν εκλέγονται στα θεσμικά αξιώματα, κληρώνονται. Οποιος έχει την τιμή να είναι πολίτης, είναι εξ ορισμού και ικανός για οποιοδήποτε αξίωμα - ευθύνη διαχείρισης των κοινών. Ούτε έχει σημασία το γεγονός ότι η πραγμάτωση της δημοκρατίας διήρκεσε ελάχιστες δεκαετίες, στην Αθήνα και μόνο. Την Ιστορία τη σημάδεψε η στόχευση των Ελλήνων, αυτή παραμένει πανανθρώπινο μέτρο και κριτήριο αποτίμησης των προτεραιοτήτων κάθε συλλογικότητας.
Βέβαια, το μέτρο - κριτήριο αλλοτριώθηκε, το καπηλεύτηκαν λαοί βαρβαρικοί χρησιμοθηρικών προτεραιοτήτων, κυρίως μετά την εξαφάνιση του Ελληνισμού από το ιστορικό προσκήνιο με την Τουρκοκρατία. Πόσοι καταλαβαίνουν σήμερα, στον διεθνή χώρο, ότι η «πολιτική» στοχεύει στον «κατ’ αλήθειαν» βίο, ότι η «δημοκρατία» προϋποθέτει άξονα μεταφυσικής αναζήτησης, ότι είναι άθλημα σχέσεων κοινωνίας, όχι «συμβόλαιο» για τη θωράκιση κάθε εγωτικής αυτονομίας.
Θεωρητικά, το ελλαδικό κρατίδιο που προέκυψε από την εξέγερση του 1821 θα μπορούσε να διασώσει, έστω και μόνο ως συνείδηση και μαρτυρία, την ειδοποιό διαφορά και ταυτότητα του Ελληνισμού μέσα στην Ιστορία. Ομως ποτέ δεν διδαχθήκαμε στην παιδεία του κρατιδίου, ούτε ως πληροφορία, τι σημαίνουν για την ανθρωπότητα τα δύο άλματα των κάποτε Ελλήνων: η γέννηση της κριτικής σκέψης και η ανάδυση της πολιτικής κοινωνίας.
Το ελλαδικό κρατίδιο είναι μια μιμητική απόφυση της Δύσης, δεν υπάρχει τίποτα ελληνικό στο ελλαδικό κρατίδιο – θεσμοί, παιδεία, Τέχνη, ατομική καλλιέργεια, όλα μεταπρατικά, όλα απομιμήσεις και πιθηκισμός. Γι’ αυτό και πανηγυρίζουμε ανίδεοι, οι Ελληνώνυμοι του βαλκανικού νότου, που ένας Αμερικανοελβετός έστησε απέναντι από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης τη βλάσφημη νεοπλουτίστικη αναίδεια της χρησιμοθηρίας αρχιτεκτονημένη – ναι, απέναντι στο σύμβολο του μεταφυσικού στόχου της πολιτικής, τον Παρθενώνα.
Και είναι το αρχιτεκτόνημα του Ελβετού απολύτως συντονισμένο με την τεταρτοκοσμική μας «δημοκρατία».
Ευτυχείτε.
Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_247_12/07/2009_321944
Η δύναμη των blogs
Η εκρηκτική λειτουργική σύζευξη (ή «διακλάδωση») μεταξύ πληροφορίας και διαδικτυακής τεχνολογίας ενέχει κρίσιμες διαστάσεις καθημερινής κοινωνικής επανάστασης. Η τεράστια, ανεξάντλητη και αναπόδραστη δύναμη των «weblogs» ή «blogs» (ελληνιστί ιστολόγια) γονάτισε και συνέτριψε τη στατική, ομοιογενοποιητική και μονόδρομη λογική της τηλεόρασης και της τηλεοπτικής ενημέρωσης. Τα blogs δυνητικά αναταράσσουν τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας, αναστατώνουν, ετερογενοποιούν και αποσταθεροποιούν την κοινωνία, παράγοντας συνεχώς πολλαπλές «συνεργατικές αλήθειες» και μια «μεταβλητή κοινωνική γεωμετρία». Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο κοινωνικό από τα ίδια τα blogs!
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρώπινης επικοινωνίας το «ακροατήριο» (audience) αυτονομείται, απομαζικοποιείται, εξατομικεύεται και κινητοποιείται-ενεργοποιείται, κατά τρόπο διαλογικό-διαδραστικό, γνήσια δημοκρατικό και ουσιαστικά συμμετοχικό. Τώρα πλέον πολλοί επικοινωνούν με πολλούς και όχι ένας με έναν (π.χ. τηλέφωνο), ή ένας με πολλούς (π.χ. ραδιόφωνο, τηλεόραση): «Το Ιnternet δεν είναι μεγάφωνο, είναι συζήτηση» (J.D. Lasica). Το κλασικό δίπολο πομπός- δέκτης καταργείται, εφόσον όλοι μας γινόμαστε πομποί και δέκτες ταυτoχρόνως, συμβάλλοντας συνειδητά ή ασύνειδα στη «διαιώνιση της συζήτησης» (Ηans-Georg Gadamer).
Τα blogs καταδεικνύουν και αποδεικνύουν στην πράξη ότι η κοινωνική δυναμική δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει, ευχάριστα ή δυσάρεστα ( τουλάχιστον έτσι μπορούμε πάντοτε να αποφεύγουμε τη μονοτονία και... να ελπίζουμε )! Η ηνιόχηση (δηλαδή, ο ολοκληρωτικός έλεγχος από τα πάνω ) της κοινωνικής δυναμικής, υπό τη μορφή λ.χ. μιας ορθολογιστικής «επιστημονικής κοινωνικής πολιτικής», φαντάζει απολύτως ανέφικτη. Η κοινωνική δυναμική ούτε ελέγχεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε περιστέλλεται. Το παραδοσιακό «θετικιστικό» όραμα της γραφειοκρατικής «κοινωνικής μηχανικής» (κατά τον Αuguste Comte) είναι πέρα για πέρα άπιαστο, ανεδαφικό και ουτοπικό. Για να ακριβολογούμε, αποτελεί μια γιγαντιαία φενάκη.
Μετά τη ραγδαία ανάπτυξη και διείσδυση του ευρυζωνικού Ιnternet, οι κοινωνικές πραγματικότητες παράγονται διαρκώς με ταχύτατους ρυθμούς. Πιο συγκεκριμένα, με την αθόρυβη έλευση του λεγόμενου «κοινωνικού ιστού» («social web» ή «web 2.0») δημιουργείται ταχύτατα ένα εντελώς ρευστό και αποκεντρωμένο ή ά-κεντρο παγκόσμιο «δυνητικό σύστημα» (ένα αχανές και αδόμητο σύστημα αυτο-οργανούμενων, αυτο-ρυθμιζόμενων και αυτο-εξελισσόμενων δυνητικών κοινοτήτων), το οποίο ορθώνεται καθημερινά ενάντια στο αυταρχικό, μονολογικό, αυστηρά κεντροποιημένο σύστημα της τηλεόρασης και τα απρόσωπα «μαζικά» ακροατήριά της.
Θεωρητικά, μια επικοινωνιακή συνθήκη σύμφωνα με την οποία απλώς όλοι μιλούν με όλους συνεπάγεται την απόλυτη σταθερότητα του συστήματος και την προβλέψιμη περιοδική αναπαραγωγή της κοινωνικής τάξης (μια κατάσταση δηλαδή μονότονης, ανιαρής και βαρετής κοινωνικής ισορροπίας ). Στην πραγματικότητα όμως, εντός του κυβερνοχώρου πολλοί μιλούν με πολλούς (πέρα από προκαθορισμένα δίπολα), δημιουργώντας ακατάπαυστα τοπικότητες και, άρα, εγγενώς πολύπλοκες συνθήκες ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνικής δομής (online και offline).
Φυσικά, μιλάμε εδώ για νέες εναλλακτικές δυνατότητες κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής, οι οποίες, ως εκ της φύσεώς τους, είναι μη γραμμικές και μη προβλέψιμες. Το σίγουρο είναι ότι το ταξίδι στην αχανή «χώρα του blogistan» θα συνεχίσει να μας γοητεύει, να μας συναρπάζει και να μας επιφυλάσσει σημαντικές εκπλήξεις, καινοτομίες και ανατροπές ( for better or for worse... )!
Ο κ. Χ. Τσέκερης είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας στην Αστυνομική Ακαδημία και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Wolfram|Alpha Νέα μηχανή υπολογιστικής γνώσης
Στη διάθεση του διαδικτυακού κοινού τέθηκε το WolframAlpha.com, μια «μηχανή υπολογιστικής γνώσης» που υπόσχεται να φέρει επανάσταση: Σε αντίθεση με τη μηχανή της Google, η οποία παραπέμπει σε ιστοσελίδες όπου ο χρήστης μπορεί να βρει αυτό που ψάχνει, το Wolfram Alpha προσφέρει άμεσες απαντήσεις.
Η νέα μηχανή, ιδέα του Βρετανού φυσικού Στίβεν Γούλφραμ, απαντά σε ερωτήσεις που αφορούν αντικειμενικά γεγονότα και δεδομένα και δίνει αποτελέσματα για περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα. Όπου είναι δυνατό, η σελίδα αποτελεσμάτων περιλαμβάνει πίνακες και γραφικές παραστάσεις.
Για παράδειγμα: αν ο χρήστης εισάγει τους όρους «mountain Οlympus height» (ύψος όρους Όλυμπος), το Wolfram Alpha δίνει το ύψος του βουνού (2.919 μέτρα), καθώς και την ατμοσφαιρική πίεση και τη θερμοκρασία στο υψόμετρο αυτό. Ενημερώνει επίσης ότι όρος με την ονομασία Όλυμπος υπάρχει και στην πολιτεία Ουάσινγκτον των ΗΠΑ.
Αν ο χρήστης εισάγει τους όρους «Athens to Thessaloniki» (Αθήνα σε Θεσσαλονίκη), η μηχανή δίνει την απόσταση των δύο πόλεων, το χρόνο πτήσης για το ταξίδι, τη διαδρομή στο χάρτη και άλλα σχετικά δεδομένα.
Αν και πολλοί έσπευσαν να του προσδώσουν τον χαρακτηρισμό του άμεσου ανταγωνιστή του Google, το Wolfram Alpha δεν είναι μηχανή αναζήτησης, ή τουλάχιστον, δε θέλει να θεωρείται έτσι. Στην ομιλία του στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, ο Στίβεν Γούλφραμ, καταξιωμένος και γνωστός μαθηματικός και επιχειρηματίας, παρουσίασε το νέο του δημιούργημα, απαντώντας ταυτόχρονα στις δεκάδες ερωτήσεις που έχουν εδώ και καιρό διατυπωθεί σε blogs και ιστοσελίδες σχετικά με τη φύση του προγράμματος.
Ενώ οι γνωστές μηχανές αναζήτησης βρίσκουν πράγματα που υπάρχουν ήδη κάπου στο Ίντερνετ, όπως φωτογραφίες, κείμενα, βίντεο, ή άλλες ιστοσελίδες, το Wolfram Alpha απαντά σε ερωτήσεις, μέσω συχνά πολύπλοκων και νέων υπολογισμών.
Τι ακριβώς, δηλαδή, μπορεί να κάνει; Μπορεί να περιγράψει τοποθεσίες, όπως μια πόλη των ΗΠΑ, με τα κύρια στατιστικά της, όπως η ακριβής τοποθεσία, ο πληθυσμός, ο καιρός κλπ. Μπορεί να συγκρίνει αυτό το μέρος με κάποιο άλλο. Ακόμη, αν κάποιος πληκτρολογήσει στο πεδίο ερώτησης «LDL 180», το Wolfram Alpha θα πει το ποσοστό πληθυσμού με επίπεδο χοληστερίνη υψηλότερο από 180. Μπορεί να φτιάξει ένα γράφημα του προσδώκιμου ζωής των ανδρών στην Ιταλία, ή να απαντήσει στο ερώτημα ποιος ήταν πρόεδρος της Βραζιλίας το 1928.
Σύμφωνα με τον δημιουργό του, η λειτουργία του εργαλείο βασίζεται σε τέσσερις πυλώνες: Ο πρώτος περιέχει τεράστια ποσότητα δεδομένων, που έχουν συγκεντρωθεί από διάφορες πηγές. Ο δεύτερος αφορά την μηχανή υπολογισμού, ανάπτυξης του κ. Γούλφραμ, ενώ ο τρίτος αφορά το σύστημα κατανόησης των ερωτήσεων. Τέλος, ο τέταρτος έχει να κάνει με την εμφάνιση των απαντήσεων με ενδιαφέροντες τρόπους.(Πηγές: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, BBC, New York Times, Newsroom ΔΟΛ)
Απαγόρευση καπνίσματος από το..1856
Το κάπνισμα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ στην Ελλάδα από το 1856.
Διαβάστε προσεκτικά το διάταγμα του ελέω Θεού Βασιλέως Όθωνα που υπογράφει αντ΄αυτού η βασίλλισσα Αμαλία:
"απεφασίσαμεν και διατάττομεν.
Α΄. Απαγορεύεται η χρήσις του καπνίζειν είτε διά καπνοσυρρίγγων (τσιμπουκίων), είτε διά σιγάρων, εις πάντας εν γένει τους υπαλλήλους και υπηρέτας του Κράτους εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων."
Μήπως σας θυμίζει κάτι πρόσφατο;
Κι όμως η ημερομηνία είναι "Εν Αθήναις, την 31 Ιουλίου 1856"
Τελικά όπως είπε ο Ροΐδης η Ελλάδα μάλλον χρειάζεται μόνον ένα νόμο, τον περί εφαρμογής της κειμένης νομοθεσίας.
( Πηγή: http://koubanezos.blogs.sportnet.gr/)
Διαδραστικός πίνακας άρθρο στην Καθημερινή (2-7-2009)
Άρθρο της Καθημερινής 2-7-2009 για την κατασκευή διαδραστικού πίνακα με 41 ευρώ από τον Γιώργο Πλεύρη.